Tongariro Alpine Crossing

19 november 2013 - Tongariro National Park, Nieuw-Zeeland

Om 8.00 uur worden we opgehaald bij de camping en met de bus naar het begin van de Tongariro Alpine Crossing gebracht. Vooraf werd er gecheckt of je voldoende water bij je had, min. 1.5 li. p.p. voldoende kleding en regenkleding omdat het weer in het hooggebergte zeer snel kan omslaan. Het was een mooie tocht rondom de vulkanen Mnt. Tongariro en Mnt. Ngauruhoe maar het was vooral....AFZIEN! De track begon op 1.100 mtr. naar de South Crater naar de Red Crater op 1.900 mtr. ZWAAR! Maar na deze zware beklimming werd ons lopen beloond met het uitzicht op de Emerald Lakes, 3 meren bij elkaar van blauw naar groen water.(De meren worden gevoed door de Red Krater) Om bij de Emerald Lakes te komen moest je 200 mtr. zakken door vulkanisch gesteente. Nou iedereen gleed wel een paar X op z'n billen. Het was hillarisch en veel gillende meiden! Daarnawas het afdalen naar de Central Crater op 1.710 mtr. naar de Keterari road het eindpunt op 700 mtr. Het was een aanslag op je benen vooral ook omdat we de laatste 1,5 uur regen hadden. Aan het eind van de tocht, na 19,4 km lopen en 7 uur later kregen we nog een "toetje". Het pad was afgesloten door een woest kolkend riviertje! We moesten kruip door, sluip door, op zoek waar we relatief gemakkelijk door de rivier heen konden. Plets, plets, plets, "nat zeik" als resultaat! Bewonderenswaardig was dat er een lagere schoolklas meeliep met deze zware tocht! Aan het eind lagen de mensen voor pampus op de vlonders te wachten op de busjes die je weer terugbrachten naar de camping. Eenmaal weer terug in de camper eerst een kop thee en met de beentjes omhoog. Pûh, pûh, we zullen vast wel lekker slapen vannacht.

(Nou Elly, dat had je ons ook wel even kunnen vertellen!)

 

 

Foto’s

1 Reactie

  1. Elly:
    23 november 2013
    Ja ja Devils Staircase als ik er aan denk voel ik mijn bovenbenen ook weer. Maar wat is het apart daar hé Wij vonden het mooi van lelijkheid. En wat een uitzicht. Je was gewaarschuwd voor het laatste stuk! Dat vonden wij (na alle hoogtepunten en mooie meren) saai en lang duren. Maar misschien omdat het februari was, het riviertje was niet zo vol.